Mięśniochwat porażenny - wersja tupajowa

Pomału stan zapalny mięśni puszcza.

Trwał, jak poprzednio- tydzień. 

Powinnam napisać- trwa, bo jest jeszcze. 

Przyczajony; co jakiś czas mnie chwyta za podstawę karku i dźga pomiędzy łopatkami. Jednak to już nie ta "pieszczota" co parę dni temu.

Niewiele się różniłam od zamkniętego w klatce dzikiego zwierza. 

Chodziłam, żeby nie zwariować. Ból nie jest może tak silny - jako matka znam silniejszy- skurcze porodowe, ale upierdliwy, owijający się wkoło ciała, obrzydliwie natrętny. 

Trochę się pokładałam, kamizelka wełniana i ze trzy warstwy na sobie to była norma przez ten czas. Leki przeciwzapalne (niesterydowe) nie pomagały. 

Przeciwbólowe- też nie. Najlepiej- gdyby mnie ktoś na okrągło ugniatał, masował- wtedy dałoby się przeżyć. 

W końcu wizyta u lekarza; kolejne leki, ale ... dupa blada. 

Żadnej poprawy.

Ta nastąpiła dopiero po naparze z kory wierzby z kwiatem bzu i liściem porzeczki (na nery). 

No i po maści. Takiej o prostym składzie, od kochanych braci Czechów. 

Z mentolem (maść, nie Czesi). 

Myślę jednak, że po prostu procesy naprawcze tupajowego cielska jeszcze działają, mimo, że niektórzy już mnie napominają o czwartym krzyżyku, co niebawem za dwa lata....

Trzy dni oszczędzania i wygrzewania się, o ile się oczywiście da, żyjąc na wsi ;)
W przyszłym tygodniu ferie więc dzieciaki w Świetlicy. Mus być sprawnym na umyśle i w ogóle...;)

Stosując się do nakazu trzymania dziewczynek w zamknięciu, musieliśmy wykonać wolierę. 

Trzymanie 10 kur i 2 perliczek na 6 m2 to przesada. Dobrostan -zero.

Niedługo doszłoby do ataków agresji. 

I tak Titolong jest zestresowany, bo Zdzisław i Zdzisława coś za nim nie przepadają. 

Mam nadzieję, że mimo przeganiania on i Coli (czarna kurka) jedzą. 

Na razie nie zauważyłam spadku formy, oprócz braku piania Tito (tylko w kurniku) i jego świergotania. 

Tito

Dziefczynki uwięzione; w oczekiwaniu na jedzonko

Coli i Zdzisława 

Zdzisława

 Nie wyobrażam sobie życia bez kur.
Już nie.

A jaja?
Bez nich też nie.
Ostatnio naleśniki; ku obrzydzeniu mojego Taty- z nadzieniem z pieczarek, cebulki, czosnku, tymianku, cząbru, lebiodki z ciecierzycą.
Nie wiem, czemu nie lubi.

Jaja to też składnik faworków.

Dziś robiłam z Absorberami. Oczywiście połowa zniknęła od razu. 

Reszta na jutro.

I tak lecą dni za dniami.

Czas upływa w zwykłości- w życiu z Absorberami i futrzastą ferajną; na codziennych zajęciach; na paleniu w piecu, rąbaniu drewek, myśleniu o tym i owym; ja już o wiośnie, o zmianach, których chyba każdy wyczekuje. 

Choćby ptaki, które przybędą. 

Znów skowronek zaśpiewa i moje kochane kapturki.

Nerw bierze na szyszkę (ciągle i wciąż), na głos pił- częstszy niż przed zmianą ustawy...

Poza tym cały czas praca nad sobą.

Pozytywnie i do przodu.

Życia szkoda na złą energię.