Co ma owsianka do Lowena

Gdzieś w sieci natknęłam się na obrazek z napisem:

" Kiedy jest ci źle- pomyśl, że wszystkie komórki twojego ciała robią wszystko z myślą o tobie".

Ktoś powie- co za bzdura, a ja- im więcej mam lat, tym bardziej takie właśnie słowa do mnie trafiają.

Cóż, kiedy my, w codziennym życiu tak o tym nie myslimy.

Mało tego- często myślimy o sobie źle, z wyrzutem, z niechęcią.

Jak siebie traktujemy- tak widzą nas inni.

Mądrala, co?

Takie tam przemyślenia Tupajowe, ale od początku.

Czemu owsianka?

A to temu, że musiałam z lekka przełamać monotonię poranka pod znakiem kromki chleba z serem białym. Co poradzę- chyba uzależniona jestem od nabiału w tej formie. Jednak teraz, co drugi dzień- leci owsianka. Z bakaliami i koniecznie z wiórami z kokosa i cynamonem. Łyżeczka miodu.

Absorbery nawet nie spojrzą.

To znaczy- spojrzą, wykrzywią się; "wygląda jak zwymiotowana kupa".

 I tyle w temacie.

Owsiankę jem dość długo.

Jedno- gorąca i długo trzyma temperaturę, drugie- płatki górskie, nie błyskawiczny szit, aja długo nie gotuję więc jest co przeżuwać.

I dobrze.

Bo po cholerę się śpieszyć?

Zwłaszcza z jedzeniem?

Nie, nie chodzi mi o celebrę, bo na to nie mam czasu, ale o spokojne podejście do tematu wstępnej obróbki pokarmu. Klapnięcie zadkiem na krzesło, pomyślenie lub nie o czymś miłym, a nawet o sobie. Dobrze. Tak na początek dnia ( o ile nie zrobiliśmy tego patrząc na swoje odbicie w łazienkowym lustrze). 

Oczywiście nie dane jest długie kontemplowanie ciszy, bo ... Absorbery, bo Masza, bo Jagoda. Ale- staram się.

Świat wariuje, ludzie (?) wraz z nim. Samonapędzająca się maszynka do mięsa.

Nie chcę i nie zamierzam w tym uczestniczyć.

Co będzie trzeba- minimalnie- wiadomo, ale bez przesady.

Co ma Lowen do owsianki?

Ano tak mi się skojarzyło. Bo takie wolne (slow) pochłanianie to kontakt ze sobą, ze swoim organizmem. 

Takie życie- spokojne, bez pędu, a przynajmniej staranie się żyć w swoim tempie, bez oglądania się na innych. 

Własna nisza. 

Lowen łączył choroby ciała z chorobami duszy. Przywdziewanie pancerzy, usztywnienia, spłycanie oddechu- wszystkie te akcje z ciałem, mające na celu "ochronę" przed światem, życiem, wkładamy na siebie, w siebie. 

Niestety. Najczęściej z konsekwencjami zdrowotnymi.

Dotarcie do przyczyn, rozwiązanie kłębka zależności- trudne.

Terapeuci? Mądrzy. W porządku. 

Ale można po trochu samemu.

Kiedyś oddychałam tylko klatą. 

Przed porodem pierwszym ćwiczyłam przeponę- a jakże. 

Przed drugim - nie musiałam. 

Pół ciąży niemal dychałam przeponowo. 

Teraz, jak już zlegam w barłóg, to też głównie przepona.

Staje się samo?

Nie wiem ile w tym świadomości, ile podświadomego działania, które ma pomóc.

To samo z ciałem. 

Jakoś tak też bardziej rozciągnięta jestem; bez rozgrzewki nawet.

Móc się z lekka przeprogramować. W tę dobrą stronę.

Pomaga- i to bardzo.

Nie, nie wyleczyłam się z przeżywania pewnych spraw. 

Szyszko. 

Myśliwi. 

Rzeźnie. 

Także drzew.

Wiele tematów jednak umiem już skanalizować. 

Spuścić z deszczówką lub- jeśli trzeba- z gównem.

Ale bez większych emocji. 

I przyjmowanie większości spraw takimi jakie są.

Nie, to nie boski plan. 

Tak nie myślę.

Po swojemu.

Ale to pomaga.

I nie chodzi o to, by mieć wy..bane na wszystko. 

Bo taka nie jestem, ale na wiele rzeczy wpływu nie mamy, a energia potrzebna dla Nich, dla siebie, po co ja marnować na byle kupę?

Jest dobry film. 

Pisałam o nim na swoim innym blogu. 

Jak kto nie oglądał- polecam
klik klik klik

Modne slow. 

wszystko wolne. 

Tylko ile w tym autentyzmu, a ile pogoni za kolejną modą?

Czekam slow przyklejania tipsów, normalnie.

A chodzi o spokój- swój, bliskich, istot. Czyli harmonię. Koegzystencję.

Tylko, że najpierw trzeba umieć żyć z sobą samym w zgodzie. 

A jeśli już się zacznie to idzie jak pozytywna lawina. 

Kto nie wie kim jest Lowen- może poczytać tutaj.