Książki mojego dzieciństwa

Ostatnio zakurzona z lekka pasja, którą wyssałam z mlekiem. 
W domu rodzinnym książek było dużo. Rodzice czytali, Brat czytał, czytałam i ja. 
Książki się szanowało, rozmawiało o nich. 

Zaraziłam się bibliofilią i w sumie od najmłodszych lat lubiłam czytać. 
Pamiętam zezłoszczoną bibliotekarkę w szkole podstawowej kiedy to przychodziła z propozycją czytelniczą, a ja odpowiadałam- "już czytałam"; kobiecina się nalatała! 

Już wtedy czytałam głównie książki przyrodnicze czy o zwierzętach, oczywiście pisane dla dzieci i młodzieży. 
Był Grabowski z Puckiem i resztą, była Szelburg- Zarębina. 
Potem jednak pojawiała się trudniejsza literatura- tak jeśli chodzi o język jak i o kaliber. 
Jeszcze w domu, bardzo zużytą już książką, przeczytaną parę razy był "Zew krwi" Jacka Londona. 

Czytałam ją w trzeciej klasie. Czemu pamiętam tak dokładnie kiedy? 

A temu, że czytałam ją koleżankom będąc na zielonej szkole, w Zieleńcu, koło Drawska Pomorskiego. Wtedy zielone szkoły to nie był wypad na tydzień ze smartfonem, tylko bite 3 tygodnie. 

Pamiętam to także dlatego, że czytałam tę cudowną książkę swoim koleżankom w pokoju, kiedy leżałyśmy już w łóżkach. 

Drugą, bardzo ważną, bo rozwijającą moje zainteresowania przyrodnicze była lektura "Księgi puszczy" Tytusa Karpowicza. Gruba książka, ale wciągała mnie po same uszy w historie dzików, lisów i jeleni. 

Dalej idąc szlakiem przyrodniczym i zwierzaków- to książki Teodora Goździkiewicza. Tu- tylko jedna, od której się zaczęło: 

Do niej dołączyło jeszcze kilka pozycji tego autora. O psach, o koniach czy ptakach.

Pisząc o książkach małej Tupai nie sposób nie wspomnieć o pasji, która jest nadal, w lekko zmienionej formie (już nie uprawiałabym tradycyjnego jeździectwa)- konie. Tu przykład książki, na podstawie której dokonano adaptacji filmowej i powstał serial "Karino". Książka nosi tytuł "Dziewczyna i Carino" i dostałam ją od mojego Taty. Przeczytana chyba z pięć razy. Zamierzam znów...! 

Odchodząc od polskich autorów, kierujemy się na północ Europy i trafiamy do krainy Muminków. 
Uwielbiam je nadal i mam wszystkie ich części. A zaczęło się od tej : 

Sięgałam też po książki z półek w domu. Tam natrafiłam na cudo, przeczytane trzy razy. "Tajemniczy ogród" to wg mnie lektura obowiązkowa dla każdego :) 

Tajemnic ciąg dalszy i powieści, które - co prawda dzięki filmowym adaptacjom, spodobały się Absorberom. Narnia. 

Wcześniej, wypożyczane z biblioteki. Na któreś urodziny, dostałam od Rodziców to piękne wydanie wszystkich dzieł. 

Wszystkie fotografie książek pochodzą z mojej biblioteczki. 
Mam nieznośną wg niektórych cechę kupowania książek, które wypożyczyłam z biblioteki  przeczytałam i mi się spodobały. 

Obecnie raczej nie kupuję beletrystyki. No, może wyłamałam się, ale też po przeczytaniu wypożyczonej- Tokarczuk, Głowackiego lub Stasiuka czy felietonów Szczygła. 

Aktualnie piszący autorzy nie urzekają. 
Każda z książek jest przeze mnie zaliczana do "przeczytanych- zapomnianych". Łatwo się czyta i równie łatwo zapomina.

Wiem; pewnie są perełki, ale na razie na żadną nie trafiłam i jestem zdania, że najlepiej czyta się klasyków. Zwłaszcza rosyjskich. 

Jak czas pozwoli, popełnię jeszcze post o książkach młodości i ważnych "poradnikach"- choć brzmi to strasznie- na mnie podziałały ;)