Książki, które wciągają- subiektywna wędrówka po książkach Tupai

 Niesłychanie gorący dzień. Spacer z Młodym i Absorberką po kukurydzę pękającą, odbyłam o ósmej. Wracając 40 minut później już miałyśmy dość. 
Nowe Miejsce jest jednak o niebo lepsze od Paszowic. Tu ostało się sporo drzew i tworzą one korytarze do przemieszczania się ptaków, małych ssaków czy owadów (pięknie nazywane ekologicznymi) pomiędzy zadrzewieniami i polami uprawnymi lub terenami odłogowanymi. Drzewa przydrożne- różnorodne- lipy, dęby, jesiony, ale i spore topole i wierzby, tworzą - ciut dziurawy, bo nie jest to szpaler- ale dający wytchnienie cień. Wieś nie posiada chodnika; wędrujemy wąskim asfaltem. 
Dotarłyśmy też do miejscowej biblioteki. Miałam nadzieję, że dorwę tego Pielewina, o którym pisała Agniecha, ale nie było. Targnęłam się na biografię Kwiatkowskiej autorstwa Marcina Wilka, "Ludzi na drzewach" H. Yanagihary oraz  "Drogę do domu" Y. Gyasi. 
Jak podołam- dam znać.

Tymczasem, bazując na fotkach poczynionych do następnego wpisu, zacznę ten krótki o książkach, które bardzo na mnie wpłynęły, przeżyłam je mocno, zabełtały mi emocjami lub rozbawiły do łez. 

Część z nich to takie, które rozpoczęły moją przygodę z autorem. 
Tak było z Czechowem, Dostojewskim, Kafką czy Hesse.

Nad Durrelelem zastanawiałam się, gdzie go właściwie umieścić. To także autor opowieści o zwierzętach a to był zawsze mój konik, to książka późnego dzieciństwa, ale i pierwsza durrellowa, zapoczątkowująca całą serię czytanych przeze mnie. Osobiście najbardziej cenię tę pozycję, a potem "Moja rodzina i inne zwierzęta", bo "Zoo w walizce" czy "Złapcie mi gerezę" są  wg mnie uboższe o zabawne opisy rodziny, potyczek słownych czy gagów, w pięknym stylu angielskiego humoru, który uwielbiam.

 

Dostojewski to był swego czasu mój mistrz. Czytałam powieści, biografie, wspomnienia, traktaty. Nawet szukałam opracowań naukowych. Od "Zbrodni i kary się zaczęło". Potem były "Biesy", "Idiota". "Braci Karamazow"  troszkę zmęczyłam. Chyba najmniej mi się podobało. 

Czechow. Zaczęło się od obejrzenia sztuki w teatrze TV, a potem już poooszłooo!
W porównaniu z Fiodorem Antoni jest mniej demoniczny i zdecydowanie mniej czasu poświęca złu i tej ciemnej naturze człowieka, która kiedyś tak mnie interesowała i nota bene namieszała sporo w moim życiu. Czechow jest świetnym psychologiem, uwielbiam te jego klimaty rosyjskich letnisk, ten skwar, ta nuda, aż czuje się, że się tam jest! To mistrz krótkich utworów, ale i "Dramat na polowaniu jest świetny. A klasyki- sztuki- to lektura niezapomniana. 

Ha. Znów od ciemnego tematu się zaczęło, bo "Wilk stepowy" taki jest. Książka, która mną pozamiatała. A nastolatką będąc takie rzeczy przeżywa się po stokroć silniej. Sam Hermann to postać bardzo ciekawa (mam biografię), pacyfista, malował także - całkiem ładnie, poza tym był wrażliwym na przyrodę człowiekiem. Zadeklarowany pacyfista, przez to wróg ojczyzny. Ciekawa biografia.
Prócz "Wilka" stworzył dzieła, które obecnie są mi szczególnie bliskie. Pachnące wschodem, buddyzmem, przemyśleniami różnorakimi. "Demian", "Siddhartha"; na pewno będę wracać.

Cóż...Orwell. chyba nie trzeba namawiać do czytania. Ciągle aktualne.

Huxley - wpisuje się w nasze czasy, zwłaszcza ostatnie- koronaświrusowe. A przygoda z nim zaczęła się od : "Jak suche liście". 

To książka, którą czyta się pomału, ale nie ze nudzeniem. Smakujesz, taplasz się i jest ci dobrze.  

Z tą książką droga była pokręcona, ale właściwie- prosta.
Kiedy obejrzałam, często potem powtarzany w tv film o cesarzowej Sisi, natknęłam się na artykuł o niej; tam pojawił się ślad o Ludwiku. A potem już popłynęłam do jego najsłynniejszego zamku Neuschwanstein. Podobno nie szalony- tylko zbyt wrażliwy by władać, z wielką twórczą wyobraźnią, pacyfista i ...podobno gej. 

 

Magia, psychologia, religia- to wątki "Piątej osoby dramatu" rozpoczynającej "trylogię deptfordzką" . Potem jest "Mantykora" i "Świat czarów" . Oczywiście wszystkie na półce ;) 

Od "Procesu" i losach Józefa K.  się zaczęło. Były też krótkie nowele, ale i reszta: "Zamek", "Ameryka". Ciekawy człowiek, ciekawe losy, przyjaźnie. Łączy się przemiło z Czechami i Pragą. 
Żyd mieszkający w Czechach, piszący po niemiecku....

Jak Czechy to Czechofile. Chyba nią jestem. Lubię bardzo Mariusza Szczygła. W sumie sąsiad- bo z nie za bardzo nieodległej od Sztygarowa Złotoryi. Ponadto mam "Laskę nebeską" i "Gottland". 

I cóż, że gej? Świetny pisarz. Po prostu. A od "Doriana" się zaczęło. 

Zdziwieni?

Najpierw mój Brat opowiedział mi film. "Obcy. Ósmy pasażer Nostromo". Dorwałam książkę, której okładka powyżej. Pisana na podstawie scenariusza. Fajna :)
Do tej pory cykl filmów "Obcych" od czasu do czasu odświeżam.