.

.

piątek, 9 stycznia 2015

O "starej esesmańskiej dupie" i co ja bym z nią zrobiła

Ostatnio raczej jestem nieco znieczulona na takie teksty. 
Co innego mnie rozjusza, na co innego reaguję.
Mam po prostu inne sprawy na głowie. 
A jednak...
Ten tekst jednak mnie rozjuszył.
I- prawicowa czy nie prawicowa dziennikarka ma rację w 100 %.


Dziennikarka Magda Groń pisze, jak to: 

"Taka sytuacja.
Siedzę sobie w kawiarni. W towarzystwie laptopa konsumuję szarlotkę i popijam ją obrzydliwą kawą z pianką z soi modyfikowanej genetycznie. Jestem gdzieś tak w połowie ciasta, gdy tymczasem do mojego ukrytego w kącie dwuosobowego stolika podchodzi kelner.
Przepraszam, długo pani jeszcze zejdzie?
Rozglądam się. W drzwiach kawiarni stoi 15-osobowa grupa (wiek 65+).
Siedzę tu od 10 minut. Jest południe. Już zamykacie? - Pytam.
Eee, bo przyszli Niemcy, a jest za mało miejsca.
W sumie chwilę się waham i nie wiem, co odpowiedzieć. Ostatecznie stwierdzam: „Jak skończę, to wyjdę”.
Kelner podszedł do Niemców, najwyraźniej tłumacząc, że w kawiarni jest za mało miejsca, bo siedząca naprzeciwko mnie para, też chyba nie zamierzała ustąpić.
Podchodzi do mnie jeden z Niemców (ok. 75 lat) i mówi po niemiecku: „Czy pani nie rozumie, że jest nas dużo?”.
W Polsce mówimy po polsku więc jeżeli coś pan chce, to proszę mówić do mnie w moim języku - odpowiadam oczywiście po polsku.
Na to Niemiec na całe gardło do swoich znajomych:
Czy ktoś rozumie, co ta bezczelna polska kurwa do mnie mówi? Oni nigdy się nie nauczą.
Normalnie, jak nigdy, nie wytrzymałam i w jednej chwili wyszła ze mnie cała ksenofobia…
Czy byłby pan uprzejmy zabrać swoją starą esesmańską dupę z mojego kraju? Bo bezczelne niemieckie kurwy chyba nigdy się nie nauczą, że nie są u siebie - odpowiedziałam płynną niemiecczyzną z czego dumna nie jestem…
Wyszli urażeni."


W GW pojawił się z kolei wywiad z panem psychologiem społecznym - cały tekst tutaj, który próbuje wytłumaczyć całe zjawisko, które powstało wokół wydarzenia z kawiarni, a opisanego przez redaktorkę na FB.(akcję babki poparło, polubiło (jak to na FB) sporo osób).
Pewnie pan się zna, ma w końcu tytuł, ale jedno ze zdań mnie powialiło...


Tak naprawdę to jednak dziennikarka właściwie całą awanturę zaczęła - nie odpowiadając po prostu na pytanie Niemca, choć doskonale je rozumiała. Triumfalny ton komentarzy pod tekstem również jest zadziwiający: Gratulacje, chapeau bas...

- No cóż (mówi pan doktor hab.- przypis mój)  nie chcę wyjść na prowincjusza, ale rzeczywiście autorka mogłaby odpowiedzieć po niemiecku turyście i byłoby po problemie (...) "


Pomijam ton dziennikarzyny GW, wg którego temu chamowi (jak się później okazało) zza Odry należy się kulturalna odpowiedź, bo ta, że opuszczę stolik jak skończę jest niezrozumiała. 
Pan doktor naucza, że trzeba jeszcze powiedzieć to po niemiecku. Rozumiem, że gdyby był to Chińczyk czy obywatel Gwadelupy -także. 
Tak, biedny nie zrozumiał, bo nie zna polskiego. 
Tylko, że TO JEST JEGO PROBLEM. 
Każdy normalny człowiek posiada naturalną potrzebę zapoznania się z językiem kraju, który ma zamiar odwiedzić. Albo zna któryś z międzynarodowych języków- angielski lub hiszpański. 
Niemiecki nim nie jest. 
I nie jest to wina klimatu...

Oczywiście zahaczamy tutaj o wątek chyba najważniejszy w całej tej dyskusji, która i mnie podkurwiła- to nie jest obcy kraj. To są "ich" ziemie. Dawne. 
Co i tak nie tłumaczy braku kultury i buractwa, z którym często przy okazji takich spędów wycieczkowych się spotkałam.
Mała dygresja ze swojego podwórka, a raczej przeszłości.
Będąc na wyjeździe w Niemczech, jeszcze na studiach, mieszkałam z grupą w gospodarstwie agroturystycznym. 
Mieliśmy tam warsztaty, spotykaliśmy się z młodymi Niemcami. Wszystko dotyczyło działań ochronnych niemieckiego odcinka rzeki Łaby. Na tym przykładzie widziałam jak wspólne cele, działania łączą niezależnie od tego jakiej narodowości jesteśmy. Było fajnie.

Ale był jeden zgrzyt. Zapamiętam bardzo.
Któregoś dnia przyjechała wycieczka, właśnie takich starszych Niemców, pokolenie naszych (moich) dziadków. Kopaliśmy z rów pod kabel oświetleniowy do budynku gospodarzy.
Ludzie szli i patrzyli na nas, my odwzajemnialiśmy spojrzenia bez złych uczuć. 
Do czasu kiedy jeden z panów zatrzymał się i zaczęła śmiać, drugi robił zdjęcia.
Wtedy mój niemiecki był na dobrym poziomie i to co usłyszałam, wprowadziło mnie w stan jak teraz, po przeczytaniu artykułu:

- Patrzcie, moi drodzy, nic się nie zmienia, dalej Polaczki przyjeżdżają do nas na roboty!- po tym całe towarzystwo się rozrechotało

Nie, to nie tak że nie lubię Niemców.
Poznałam ich paru, także w czasie pisania swojej pracy magisterskiej, mam rodzinę w Niemczech.
Lubię ich język, podziwiam kulturę (kocham Rammstein :) :) ) i na przykład bardzo mi wstyd za nas, Polaków, że dobra kultury-zamki, pałace popadły w ruiny, często były tendencyjnie dewastowane, a im- byłym właścicielom serce pewnie krwawiło na wieści o tym i widoki, które zastawali odwiedzając rodzinne strony.
To jednak cena historii.
Tak jak my, Polacy, musieliśmy się pogodzić z przesunięciem granicy.

To kwestia kultury osobistej.
To także kwestia- i tu chyba o tym zapomniano- naszego wzajemnego szacunku do siebie. 
Kelner chciał przyjąć grupę, która zostawi kasę, na pewno większą niż jakaś rodaczka ślęcząca przy kawie.

Wszystko do kupy razem dokonało przewrotu.

A jakby to na mnie trafiło, to znając siebie, odblokowałyby mi się wszystkie szufladki z deutschem i jakbym temu dziadowi dogadała to by mu rzeczywiście poszło w piety, ze sam wyniósłby to swoje dupsko z kawiarni.
Uff.
Skończyłam.

Jutro wpis o rekinie wielorybim.





10 komentarzy:

  1. o Bozszsz!! zagotowalo sie we mnie...nie wiem jak bym zareagowala ale na pewno nie bylaby to polska goscinnosc i uprzejmosc!

    OdpowiedzUsuń
  2. Masz racje Tupajko, to kwestia kultury osobistej i wzajemnego szacunku.
    Do mojej wsi na Dolnym Slasku czesto przyjezdzaja Niemcy zobaczyc ziemie i domy przodkow. Sa wrecz przekulturalni :) I mieszkancy odwdzieczaja sie im tym samym.
    A takie sytuacje, ktore przytoczylas smuca...I coz nam zrobic, niektorych mentalnosci i dobrego wychowania nie da sie nauczyc.
    Pozdrawiam Cie serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. ech, no, Tupajo, to jest typowy resentyment. To by tak nie działało, gdyby nie Polacy i Niemcy (czy Polacy i Ruscy).
    Działa w obie strony.
    Mamy znajomą w Szwecji, Polkę, jedną z zamożniejszych osób w swojej gminie. Starsze małżeństwo niemieckich emerytów, które ma taki sposób na życie, że mieszka w Sz i dorabia, wykonuje u niej różne prace domowe.
    Wiesz, ile to budzi rechotu i satysfakcji ze "sprawiedliwości dziejowej" u znajomych Polaków? samą mnie to bawi ponadprzeciętnie.
    Wciąż odreagowujemy.

    OdpowiedzUsuń
  4. Ale się zdenerwowałam! Mamy wspólną, trudną historię, ale takie sytuacje nie powinny się zdarzać. W tym momencie chyba też wychodzi ze mnie ksenofobia.

    OdpowiedzUsuń
  5. Po przeczytaniu, z wrażenia zapomniałam języka w gębie.... ale po chwili z chrapów iskry mi szły! Zagotowałam się!

    OdpowiedzUsuń
  6. ... no nie wiem jakbym zareagowała... może prosto w pysk dla Niemca... i na pewno wpis do książki skarg i zażaleń w kawiarni...

    OdpowiedzUsuń
  7. Gdyby to na mnie trafiło, nie wyszedłby z lokalu bez przeproszenia za chamskie zachowanie i prawdopodobnie i na tym by się nie skończyło. Smutne, że tego pokolenia nic nie nauczyło lanie, jakim skończyła się dla nich kolejna wojna ...

    OdpowiedzUsuń
  8. Brak kultury osobistej o dobrego tonu nie zna ani granic ani nie ma narodowości. Dziennikarka trafiła na wyjątkowego chama. Sprawa powinna się zakończyć przy drzwiach, przy pierwszym wejściu - turyści widząc, że nie ma miejsc powinni zrobić w tył zwrot i szukać innej knajpki. Nie wiadomo czy oni poprosili kelnera o "pomoc" czy on sam postanowił wymusić na rodakach szybsze wyjście. W obu przypadkach to zachowanie niedopuszczalne:) Niemcy patrzą na nas z wyższością, zwłaszcza starsze pokolenie. Wśród młodych równolatków nie ma już takich zależności, nikt nie stoi wyżej czy niżej, pracuje się na równi imając zajęć za pieniądze uznawane przez jednostkę za godziwe, opłacalne. Zachowania nieodpowiednie działają w obie strony (patrz post Megi) i dotyczą nie tylko konfliktów niemiecko- polskich, ale też żydowskich, angielskich, muzułmańskich, rosyjskich, ukraińskich, amerykańskich, chińskich, wietnamskich, afrykańskich (kolor skóry) itd. w przeróżnych konfiguracjach. Dotyczą historii, zaszłości i stereotypów. Ich poziom i eskalacja ZAWSZE będzie zależał od kultury osobistej rozmówców.
    PS. Odpowiedziałabym tak samo, gdybym znała niemiecki. Albo jeszcze gorzej - też by mnie krew zalała. I wygarnęłabym panu turyście brak kultury osobistej łącznie z tym że go rodzice na pospolitego chama wychowali.

    OdpowiedzUsuń
  9. Dzisiaj przeczytałam ten post, bo zrobiłam sobie zaległą "prasówkę" i po lekturze mogłam spokojnie zrezygnować z kawy. Oczywiście kultura osobista, resentyment i inne, ale to wydarzenie pokazuje, że - obok idei jedności, pacyfizmu etc. - powinniśmy nasze dzieci uczyć historii. Bo choć to przykre - patrząc na to, co się dzieje na wschodzie oraz na zachodzie (w tym odradzanie się ruchów neofaszystowskich) - powtórka z historii nie jest tak nierealna jak nam się wydaje... Odczułam to na własnej skórze w Petersburgu i na północy Niemiec. Gdzieś pod skórą sąsiadujących z nami narodów tlą się ciągle ciągoty imperialne. Oby nie wybuchły jasnym płomieniem. Oczywiście nikt nie kwestionuje potrzeby nauki języków obcych, szkoda tylko, że ten tekst pokazuje, że motywacją do tego nadal może być hasło, że język wroga trzeba znać... Ech... Czasami mam wrażenie, że konflikty na Ziemi nigdy nie ustaną, póki nie wymrze nasz gatunek. Smutno.

    OdpowiedzUsuń
  10. Niestety jeżeli chodzi o emeryckie wycieczki niemieckie, to mam same złe doświadczenia. Buractwo na każdym kroku. Dobrze, że ich z daleka można rozpoznać i omijać szerokim łukiem :D Natomiast młodzi - ciekawi świata, mili, uprzejmi i... znają angielski chociaż w stopniu podstawowym ;) Normalnie przepaść pokoleniowa. I dobrze.

    OdpowiedzUsuń