Antybiotyk, L4 i żartem o ladacznicach.

Nic nowego.

Poza tym, że piję ostatnie chyba w tym tygodniu piwo.

Od jutra posucha i- o zgrozo!- przez 7 dni zero alkoholu, bo znów antybiotyk....

Siadło mi na oskrzelach i kicha. Totalna z resztą.

Dziś, wracając ze Sztygarowa, pośród ogólnej pomroczności emocjonalnej i- z racji późnej pory, miałam humorystyczny akcent dnia.

Kiedy zatrzymałam samochód z powodu wrzasku Młodej i poprawiłam jej czapkę, która całkowicie zasłaniała jej cudne oczęta, wprowadziłam w błąd panią nieobyczajną, która- nie zauważona przeze mnie- a to z powodu mroku, a także ciemnej karnacji (solarium tudzież pochodzenie bułgarskie), podeszła bliżej zaciekawiona. 

Nie czekał tu jednak na nią nikt żądny jej wdzięków tudzież rozmowy lotów kosmicznych, a jedynie matka nie- Polka, w drodze do domu.

Pewnie zaklęła szpetnie w swoim narzeczu, ale nie usłyszałam, bo gardło Młodej mocne jest. Chyba po prababci, która to cały chór kościelny zagłuszała, ale- co należy z całą stanowczością stwierdzić- słuch miała muzyczny, że ho ho.

 

Tak przy okazji pań, które to twarde i mrozoodporne tyłki mają (no,dajcie spokój, żeby z gołym prawie dupskiem na mrozie stać!), przypomniało mi się, jak to kiedyś moi koledzy z pracy chcieli podwieźć jakąś pannę, która machała by złapać stopa.

Zatrzymali się, zaprosili do auta, ze szczerą (podobno, bo jak tu wierzyć facetom?) chęcią podwiezienia niewiasty. A ta, sama gramoli tyłek do samochodu, a za sobą taszczy wielką walizę. 

Kiedy wsiadała, koledzy drodzy już zauważyli jej fach (niby po czym?), a ona, na ich pytanie co tam targa w walizce, odparła:

"Akcesoria!".

Zaraz przypomina mi się reklama IKEA...

Może któreś z Was pamięta?

Teraz chyba tylko poprawne reklamy.

Najlepiej z parą małżeńską.

Albo z Dodą.

Pozdrawiam z pomrocznej psyche tupajowego mózgowia.