Jak dobić Tupaję.

Jestem jak to ciasto na racuchy.

Nieco przerośnięte. Wywala mnie poza miskę. 

Tyle mocy, tyle nadziei, a w sumie wygląda na to, że skrzydła obrąbane przy samej dupie. 

Komplikacje mojego żywota, uwikłania, zależności.

Nie wiem czy kiedykolwiek....

Wzięłam się ostatnio za siebie, bo filtry mi szwankują. 

W sumie od zawsze, ale ostatnio częściej.

Wyniki krwi w normie, no, może trochę niższe leukocyty niż należy, za to produkt końcowej filtracji krwi- lekko niepokojący, także szykuję się na usg.

Póki co galony wody i brzoza.

Sadzonki od Megi wysadzone- do ziemi, nie w powietrze, mam nadzieję, że się przyjmą. 

Kopię, grabię, palę. 

Wczoraj 25 taczek liści już bez kowali, biedronek i innego tałatajstwa sześcionogiego. 

I tak do końca nie wygrabione, bo jedno- niezbyt dokładna jestem, drugie- maja co dżdżownice powciągać. Bez przesady.

Dziś z racji mojej przymusowej wizyty w mieście zwanym Legnicą, 

Tato nakopał perzowi do tyłka, także może uda się w tym roku powiększyć areał warzywnika.

Dajcie spokój.

Tym wszystkim, którzy mi życzą powrotu do miasta już dziś najchętniej nakopałabym do rzyci.

Nota bene, ciekawe ile w tym wpisie padnie jeszcze określeń związanych z częścią ciała, gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę...?

Legnica sama w sobie jest może i ładna. 

Zabytków troszkę, historia, park.

Lezę do złodziei, przede mną katedra

Teatr im. H. Modrzejewskiej

Budynek teatru od strony bocznej, że tak powiem

Wracam, zaćmienie słońca w toku, idę w kierunku Kościoła Najświętszej Maryi Panny

Brama wjazdowa i piękny portal Zamku Piastowskiego

Zamek Piastowski, a przed nim Nepomucen

Poszłam coś uzgodnić w sprawie kosztów rachunku. 

Tylko się wpieniłam, powarczałam na babę, nic nie załatwiłam. 

Za to powrót miałam uatrakcyjniony, bo tu przegrzebali, tam zamknęli. 

W jednym momencie się zamotałam i poczułam, że jeszcze chwilę i chyba eksploduję. 

Szkoda by mi było tylko auta ojcowskiego. 

Umęczona, wpieniona, zmaltretowana kompleksowo.

Zmarnowałam benzynę, czas w piękny dzień, żeby nic nie załatwić, nawdychać smrodu, posłuchać hałasu, kłębić się między masą ludzi w kiblu galerii (tylko WC zaliczyłam). 

Napatrzeć jak wycieczki z gimnazjów ładują się z nauczycielkami do ww (galerii, nie kibli). 

Żenada.

Wracam do domu, opiekuna w postaci Dziadka,  zasmarkanej (znów) Absorberki, niezasmarkanego (jeszcze) Absorbera, pierzastych dziewczyn, stada Garipowo- Rudego, z przyczepką indywidualnie interesownych kocic.

Powłóczę tyłkiem, bo zmęczenie, bo - nie ważne, a ważne bardzo, ale nie napiszę- ale oddycham z ulgą. 

Cisza, błotko, słońce, mało ludzi, smród jeśli jakiś- oswojony.

Jestem w domu.