Era Wodnika :)

Po narąbaniu drewek na rozpałkę na około tydzień, z czystym sumieniem mogłam zjeść duży kawałek urodzinowego tortu Absorberki, który pozostał po uroczystości.

Dwa lata minęły, odkąd jest na tym świecie.

Miałam coś- znaczy torcik lub coś go przypominającego, zrobić sama, ale...nie zrobiłam.

Tort dobrym był, nie słodkim, cały w stokrotkach i motylkach. Śliczny.

Szkoda, że nie było na nim "buchy" czyli absorberowskiej muchy :)

Od godziny trwa przerwa w laniu wody.Z niebios, rzecz jasna.

Tupajowisko to już nie młaka, a Tupajowa Kraina Małych Jezior.

Dlatego rzeczywiście gęsi i para kaczek będą tu miały używanie.

Brat mój zapytuje co zamierzam.

Bo coś trzeba w końcu wymyślić i z czegoś żyć. 

Stojąc tak we dwoje, patrząc na nieckę tupajowego podwórka, wdaliśmy się w dyskurs krótki.

W temacie tak ważnym, pojawił się wątek komediowy ze mną, jako uprawiającą trzcinę i wiklinę.

Nic tylko robić poszycia dachowe z trzciny na kurniki i budy dla psów, ule...:)

Bo na tyle to by materiału starczyło.

Ech...

A na deszczowe dni lubię czasem posłuchać tego kawałka Theatre Of Tragedy; niegdyś często goszczące w domu. 

Motyw wody słychać w tle... 

A na dobry nastrój polecam Czechów i film o współczesnych wodnikach :)