Nie samymi robalami Tupaja żyje.

Może nie dokładnie "robalami", bo te są albo płaskie (płazińce), albo obłe (obleńce), ale już przyzwyczaiłam się, że moi znajomi czy rodzina mówią, że "interesują mnie robale".

Obecnie większość pasji poszła odstawkę i- pomijając szewską pasję, działam na polu qry domowej, ocieraczki gilów, matki laktującej i karmiącej (czasami), wyprowadzaczki dzieci i psów. 

To przeminie...jak wszystko i powróci czas na octan etylu, kartoniki i binokular- w to wierzę.

Zarzuciłam jednak bardzo to, co kiedyś mnie rozrywało na strzępy w pozytywnym znaczeniu tego słowa.

Muzyka.

Owszem, z czasem z lekka złagodniały moje gusta.

Doszły poezje śpiewane,Antośka K. i Wolna Grupa Bukowina.

Jednak sentyment, z lekka przykurzony został.

Rammstein.

Jak tu nie kochać Tilla i jego kompanii?

Ano pewnie- można.

Ale ja- nie. 

W sumie to nie wiem kiedy bym się na nich natknęła, gdyby nie "Zagubiona autostrada" Lyncha....

Wiecie co jest jednak zabawnego i co mnie nastroiło do napisania tego postu?

Absorbery nie chciały zasnąć.

Zestaw bajek opowiadanych się skończył.

Zaczęłam śpiewać kołysanki.

Znów koniec.

No to...

To poszło:

Potem:

A kiedy już zasnęły jak aniołki, wróciłam do przeszłości, pewnych porywów serca co niemal doprowadziły do ogólnej katastrofy i mojego - w sumie jedynego tak silnego przeżycia - na koncercie większym niż spęd na Lotnisku w Sztygarowie czy na Castle Party w Bolkowie.

To koncert w Spodku, w lutym 2005 roku.

Na pierwszy termin nie dotarłam, bo część sprzętu zespołu zatrzymano na granicy. Nie pamiętam co było tego przyczyną. W sumie, nie było to dla mnie traumą, bo odwiedziłam moją kumpelę z czasów technikum końskiego. 

Impreza przesunęła się chyba o tydzień czy jakoś tak.

W końcu żadne przeszkody już nie stanęły chłopakom na drodze do Katowic i mnie także.

Pamiętam jakieś pośpiesznie łykane ruskie, a potem już tylko szybkie piwo pod Spodkiem ze zgrają ludzi, ku pokrzepieniu serc i stóp, bo byłą zima, ze śniegiem i mrozem.
Potem to już tylko totalny ścisk i tylko dwa (d w a !) wejścia!

Ścisk potworny.

Czułam jak mi miednica trzeszczy.

Co niektórym oczy dziwnie się wytrzeszczały.

Jakoś w końcu weszliśmy.

Trwało to tyle, że nawet nie zdążyłam powiesić się w szatni.

Całe szczęście moja kurtka w stylu military (nota bene mam ją dalej) ma troczki przy mankietach i pasek także miałam ją do czego (plecak) doczepić. 

Przed Rammsteinem grała jako support Apocaliptica.

Kiedy weszłam na płytę (najtańsze bilety...), już brzdąkali.

Potem to już było na całego i powiem Wam chyba nigdy się tak nie wydzierałam choć początkowo czułam się lekko zakłopotana- nikt koło mnie nie skakał i nie wrzeszczał.

A że sam Tilluch mnie zawsze mocno elektryzował to już mi wystarczyło.

Byłam całe 4 m od niego.

 

Nie dałam się jednak onieśmielić do samego końca i ruszyłam w tany i ogólna euforia zapanowała. Paru ludków nawet się ośmieliło.

Potem juz poszło za szybko i po paru bisach trzeba było konczyć.

Ciekawostka: utwór "Mutter" w wykonaniu polskiego chóru :

A oryginał- tu:

Z ciekawostek jeszcze to, kiedyś bardzo popularne w sieci. 

Wersja z Kaczyńskim, a potem z Tuskiem. 

Bo... czyż temat nie jest międzynarodowy?

Zaśmiecać polityką swojego bloga nie będę wiec wybieram oryginał. Z Tilluchem, rzecz jasna...:)

Bis bald!