Trochę lepiej, ale tylko trochę...;)

Nareszcie...!
Słońce świeci.
Oczywiście, w ramach ostatniej mojej chandry, niczym Kłapouchy, ganię swój zachwyt słowami- "spokojnie, zaraz znów będzie padać", ale...Mam nadzieję, że moja radość potrwa dłużej niż jedno popołudnie?

Wczoraj dokonałam zbiorów naszego bzu czarnego, a dokładnie rzecz ujmując kiści kwiatostanów, celem zrobienia soku.
Oczywiście wg starej, corocznej receptury, o której pisałam rok temu .

W tym roku, prócz kwietnicy, przyniosłam też na bzie ślimaka z hordy pomrowów.
Nie dziwię się...Ślimaki wchodzą mi też do domu, bo drzwi mamy szczelne jak jasna cholera!*

Kiście bzu czarnego w pełnej krasie

Hop- do gara

W uścisku z cytryn, w kąpieli w wodzie z cukrem- do ciemnego, chłodnego, tak na 3-4 dni

Absorbery oczywiście mi trochę przeszkadzały; Młoda zbierała porozrzucaną przez Młodego soczewicę, a nauczona już, ze do papy tego pchać nie wolno, za każdym razem kiedy ją znajdzie- wystawia rączkę, żebym jej ją odebrała.

Młody naoglądał się rąbania drewna i wali czym popadnie w co popadnie, do tego ukłąda stosy zabawek, niby je podpala, a potem gasi...
Jest na etapie strażakowania.
Muszę zakupić jakiś hełm, sikawkę....

Błoto u nas na razie nie schnie...bo i jak- od 2 godzin słońca?
Dowiedziałam się tymczasem od pana, co mnie zawsze zaczepia kiedy przechodzę obok jego domu, że  na naszym podwórku zawsze woda stała.
Czyli, rzeczywiście, po Niemcu już tylko błoto...

Stwierdziłam dziś po raz kolejny, zastanawiając się chwilę nad sobą, że chyba rzeczywiście jestem normalna inaczej, bo po dniach dołów psychicznych z wapnem na dnie, wystarczyło słonko, śpiew szpaków, kosów, pierwiosnków i jeszcze jakiegoś ptaka, co go nie mogę rozszyfrować, bo się chowa i już mi lepiej.

Pewnie na chwilę, ale co tam...

Nie wiem...czy mi tak niewiele do szczęścia potrzeba czy juz kompeltnie zdurniałam?
Bo, że zdurniałam to wiadome.
W ruderze, z błotem i innym kłopotem....

A propos błota...
Górę domu trzeba odciąć.Póki co zapora z byłego łóżeczka dziecięcego.
Sorki, psowate, ale się wykończę tym sprzątaniem.
Już niemal przyspawana jestem do wiadra z wodą i szmaty!
Jak nie zetrę- wszystko ląduje w pokojach, apotem w papie Natki.

Nie przesadzam z czystością, bo "brudne dziecko, to szczęśliwe dziecko", ale....bez przesadyzmu.


Trawa oczywiście po kolana.
Pokrzywy też.

Bez się rozrósł. Trzeba zbierać, bo na jesieni część musi paść ofiarą piły....
Chociaż....ja to bym go nie ruszała....
Podobno pod fundament wchodzi...
Wgryza się nam tam, gadzina jedna zdrowa.

Ja tam go lubię...mimo wszystko.
Poza tym...gdzie pójdą Bzionki?


------
P.S. (ze trzy godziny później)

Ślimaka znalazłam też w kaloszu....
Nie ma nic bardziej ohydnego, jak natrafić gołą stopą na coś zimnego, miękkiego i poruszającego się...w kaloszu.