Miotaczka pomrowów

Oj jak dobrze, że pada.

I ciepło.

Rośnie wszystko, oj, rośnie!

Zniszczenia towarzyszek piórzastych pomału się zabliźniają.

Oczywiście, jak po każdej katastrofie, w przypadku usunięcia roślinności pierwotnej, uruchamiane są rezerwy nasion, zdeponowane na takie czasy.

Zniszczona darń, wydziobane niemal do ostatka wszelkie przejawy życia jednoliściennych.

Wiosną obudziło inne życie.

Oczywiście w ogromie swego gorzkiego mleka, płynie rzesza mniszkowa.

I bardzo dobrze.

Nie lubię trawników bez chwastów.

Taka porąbana jestem:)

Mniszki mi nie wadzą.

Można sok zrobić. Sałatkę z liści.

Dmuchać dmuchawce. 

Kwiaty uwielbiają pszczołowate.

I tak mniszki przy częstszym koszeniu "wypadną".

Ostaną się te wyspowe; tam, gdzie nie dotrę z pchajką i nie wyrżnę sierpowym prawym.

Z kolej na glebie, która leżała odłogiem, ale przywalona niezwiązanym (jeszcze) materiałem zielnym z koszenia, odżyły lebiody i rzuciły się szerokim pasem wzdłuż ogrodzenia dla kobitek i Tito.

Trochę pożarłam, wszak to dawna sałata biedoty :), reszta dziś skonała pod kosiarką.

Dżdżownice sobie wciągną.

Deszcz jak pisałam cieszy, bo wszystko rośnie.

Niestety, ujawniają się inne stwory, których szczerze nie cierpię.

ŚLIMOLE.

Pomrowy cholerne, zaślinione mordy moluskowate!

Z trzech cukinii przeżyła jedna.

Reszta, umemłana w śluzie obrzydliwców; ostańce po uczcie. 

Triumf bezkręgowca nad kręgowcem.

Wykorzystałam więc bezinwazyjną formę walki z nimi, stosując obsypkę młodych roślinek za pomocą łupin z orzechów i słoneczniku, które w pocie czoła zbierała moja Mama.

Widok jest nieco dziwaczny, ale chyba sąsiedzi się już do mnie przyzwyczaili...;)

Ponieważ nie omijają z reguły niczego (pożarły młode nagietki), obwarowałam też kwiatki. 

Nie ruszają kosmosów...

Obsypujemy obficie, bacząc uważnie co by jakiego gnoja w tym kręgu magicznym nie schwycić, bo próżna robota naszą się stanie. 

Uwięzion stwór ów poźre wszelkie zielone co wkoło swej zaplutej mordy napotka.

Wyłuskiwałam gnoje spomiędzy siewek, które już memłały i miotałam przez płot.

Tylko świstały!

Cóż ponadto?

Kanarkowo wkoło, pyłek rzepakowy wszędzie, czasem przy dobrej widoczności Trójgarb i Chełmiec widać, a tak wkoło Bazaltowa Góra, Rataj i Radogost .

Dzisiejszy post sponsorował Tilluch