Przedświątecznie

No cóż.

Początek astronomiczny się zimie nie udał.

10 stopni.

Na plusie.

Z jednej strony - cieszy.

Może nam ta mała kupka węgla na dłużej starczy.

Z kolei- żal mi, że nie ma śniegu.

Nawet przymrozku małego.

Takie "niewiadomoco".

Jagoda jest obecnie naszą stałą lokatorką.

Jakiś mały kaszel i kichanie jej się przyplątało.

Już przechodzi. Nie wiem czy to czasem koci katar nie był, bo zaczęło się od oka.

Może lżej przeszła, bo była szczepiona? Tyle, że to było  3 lata temu....Pewnie już odporności nie ma. 

Jak zwał tak zwał; czasem jeszcze kaszlnie, ale je- jak to ona- ładnie, oko już zdrowe, nie kicha.

Proszę Was o niezwracanie uwagi na maziaje na szybie.

Kto ma Absorbery, szafki pod oknem, a na nich książeczki- to tak ma! Naprawdę!

Lekka atmosfera przedświąteczna zapanowała w Tupajowisku.

Chyba głównie za sprawą dzieciarni.

To głównie dla nich choinka, w całej swej okazałości.

Pomagały ubierać.

Oczywiście codziennie muszę powtarzać, że cukierki pożremy jak ją rozbierzemy!

W Moim Pokoju,zamiast gałązek świerka czy jodły- jałowiec.

Działa odkażająco, oczyszcza ze złej energii, a i aniołkom słomianym mu na nim dobrze.

Pod wiechciem karteczka z życzeniami od Aldony z EcoGypsy- dzięki serdeczne jeszcze raz! 

Dziś, jak to w niedzielę (prawie każdą), zapakowałam futrzaki do Foxiunia i podjechałam na Bazaltową.

Nie było mnie tam chyba z miesiąc.

Liście opadły więc widać o wiele więcej.

Odsłaniają się widoki skałek.

A jak już weszliśmy na górę to się gapiliśmy.

I tak mija dzień za dniem.

Święta niebawem i ...zanim się obejrzymy- już będzie po nich.

Ominęły mnie wątpliwe przyjemności zakupów, raz tylko wyrwałam się z zamiarem spotkania z Gwiazdorem i omówienia szczegółów dostarczenia prezentów Absorberom, ale...

No właśnie.

Chodzę ci ja po sklepie, obok, na stoisku z zabawkami babcia z synem lub zięciem, szuka prezentu dla wnuczki.

- Nie widziała pani jakichś ładnych rzeczy dla małej dziewczynki? Jakieś żelazko? Lala, może zestaw garnków?

- Nie, nie widziałam. Ja szukam dla swojej czerwonego traktora.

Koleś się zaśmiał, a babcia chyba zdębiała lekko.

I dobrze.

Jak się napięła- skóra zapewne zyskała większy turgor.

Szerokim łukiem minęłam stoisko z karpiami.

Nie wiem czy polaczki kupowały żywe stworzenia i fundowały im drogę krzyżową w worku foliowym ku chwale Nowonarodzonego.

O tym już pisałam rok temu i- od tej pory nic się nie zmieniło.

"Ludzie".

Dalej najchętniej tym tępym "zbudowanym na bazie węgla" istotom założyłabym folie na puste łby i śmiała się z ich wybałszonych gał.

Ale...

Żeby nie było, że monotonia pesymismus...

Odświeżyłam sobie reklamy Plusa w wykonaniu kabaretu Mumio i - żegnam Was, przynajmniej do jutra- ACZKOLWIEK.....