Legnica, starocie i dynie.

Katedra Św. Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy (fot. z globtroter.pl)

W minioną niedzielę poniosło nas na targ staroci do Legnicy. Zawsze terminy nam uciekały, myliły się, która to niedziela  miesiąca etc.. 

W końcu, zebraliśmy się do kupy, torba wielka z pieluchami, butelkami, ciuszkami na przebranie- prawie jak dla pół tuzina dzieciów (z doświadczenia wiem, że jak wezmę tylko jedną zmianę to albo się ufajda przy jedzeniu, albo się uleje, albo nadwyręży pieluchę...więc teraz biorę na zapas). 

Wózki nie weszły, poszło w ruch nosidełko Baby Bjorn spadkowe, a starsze na nóżkach własnych.

Pogoda była przednia, także mogliśmy cieszyć się i słońcem, i pięknym chmurzowiskiem na niebie.

Legnica jak to Legnica. Sporo ludzi, ale muszę przyznać, ze miasto to ma swój klimat i lubię je odwiedzać. Ciekawe choć momentami nadal zaniedbane perełki architektury- zwłaszcza secesyjne kamieniczki, Park Miejski, ktorego po armagedonie, który się przewalił w lipcu 2009 r.  nie odwiedziliśmy ( w Legnicy szalał huragan; prócz zniszczeń w drzewostanie parku, miasto także nieźle oberwało-zginęła jedna osoba, 41 zostało rannych) . Troszkę żałuje, ale Młody już usypiał stojąc.

Młody nam się zlazł zupełnie, Kamax go część dnia nosił, a jest juz co nosić wiec obaj byli nieco umordowani.

Na targu nic ciekawego. Może jestem taka wybredna? A może te imprezy mają już swoje dobre czasy za sobą?

Prócz stoisk z różnoraką starzyszną, mopami (sic!) były też miody- z moich dawnych terenów połowów owadów, wielu wypraw i sentymentów- okolic Przemkowa , chlebek, sery kozie, które wypatrzył Kamax, a właściwie, kiedy karmiłam Młodą, zakrzątnął się koło budki, w której rezydowali brodaci jegomoście.

Po skosztowaniu wybrałam jeden, ale cena była ooookropna...

Już tylko okrawki serka z kozieradką na mnie z lodówki spoglądają...

A szkoda, bo smaczny, oj, smaczny!

Swoją drogą...kiedy ja własne sery będę pożerać???? No kiedy???

Chlebek także niczego sobie. Pszenno- żytni, z przewagą tego ostatniego. 

Ale wiecie co? Aż taka stara to jeszcze nie jestem, ale pamiętam, że taki chleb kupowałam jako kilkulatka w naszym sklepie osiedlowym i nazywał się "z mechanicznej" (piekarni), w odróżnieniu od bardziej okrągłych i żółtych bochenków z przewagą mąki pszennej ten był pszenno- żytni. 

Ten sam zapach, smak, posolony jak trzeba, a nie to co ta tektura w sklepach obecnie. 

Żyjemy 3 km od Miasta znanego z wypieku chleba (corocznie Jawor organizuje targi chleba), a ja porządnego powszedniego nie mogę znaleźć. Chyba najlepiej smakuje z oddalonego o parę kilometrów Wiadrowa. 

Mam nadzieję, że jak już spłacimy pralkę, to kupimy nową kuchenkę i zaczerpnę z przepisów Waszych i zacznę coś piec u nas, bo zwariować idzie.

Mijaliśmy też ciekawe stoisko z ozdobnymi dyniami z Farmy Dyń w Różyńcu. 

Przepiękne i fantazyjne kształty i kolory. 

Od Inkwizycji mam otrzymać nasionka i posieję w przyszłym roku, ale i może skuszę się na coś z oferty tych ludzi  tych ludzi choć u nich chyba tylko hurtowo.

A cóż poza tym? 

Wieczorami- tak jak teraz, do okna z lampą ciągną komary i złotooki, co chwila zaś- w oknie z kwiatami- słyszę łup! Szerszeń. 

W tym roku jest ich sporo. Nie da rady nic przy świetle wieczorem zrobić. 

W jednej chwili nadlatują by polować na wabione światłem owady. Parę razy wpadły nam do domu. 

Generalnie nie prowadzimy negocjacji. To znaczy Kamax nie prowadzi. 

Po prostu - dezodorant i zapalniczka, i podręczny miotacz ognia gotowy. 

Trzeba tylko uważać na firanki.....

Z Młodym odebraliśmy przyjemność Kici. Nie zabiła ryjówki!

Co jeszcze...Hmmm....

Mała rocznica...

Nasza. Miedziana. 

Wypijmy...!

Mała Tupaja. Chyba jeszcze nie tak wredna jak teraz ;)